مرگ

مرگ
يعني
جسمي
خالي مي شود
از جان
همين و
همان
مرگ
يعني
خاك
يعني
سنگ
مرگ
يعني
خرچنگ
در انديشه اي
امان
از
وقتي كه
بپوسد
ريشه اي
مرگ
يعني
چنين و
چنان

خاطر

كم كم
سبزه ها مي آيند
بي تو
نم نم
ابر ها
از آسمان ما
مي كنند عبور
بي تو
بهار
انگار
به خواب مي رود
در مكاني دور
در خاطر من
اين همه
بيدار مي شود
در حسرت نور
با هم
بي تو

پيرانه

چنين مي نمايد
كه عشق هايي
كه شناخته ام
ويرانگرترين بوده اند
و در اين ميان
هر چه كرده ام
پر خطر ترين
......
از اين روي
من
پير مي شوم
پيش از آنكه
زمان ام
فرا رسد

مرز

واژه ها اكنون
تا مرز نبرد حقيقت
و دوگانگي
پيش رفته اند
شب نيز
به پاس پرستو ها
خاموش گشته است

نبرد آغاز مي شود
كه جسارت واژه ها
تاب نمي آورد
و پرستو ها
بيدار مي شوند
تا صبحدم
بهار را
بر آسمان اميد و آرزوي ديرين خويش
پرواز دهند