به رفتار آرامت
به كردار و خرامت
و به نامت
سوگند مي خورم
كه از آسمان چشمانت
تكه ابري بچينم
وآنگاه
در كمين گاه باد
رهايش كنم
تا از اين پس
تنها من
پرده دار تالار نگاهت نباشم
Thursday, December 29, 2005
Monday, December 26, 2005
آرامش
بر من آرامشي حكم مي راند
كه در خاك نيست
آنجا كه ريشه ها
در هم مي پيچند
و سردمدارشان
آب است
بر من آرامشي حكم مي راند
كه در آسمان نيست
آنجا كه ابر ها
از هم مي گريزند
و فرمانروايشان
باد است
كه در خاك نيست
آنجا كه ريشه ها
در هم مي پيچند
و سردمدارشان
آب است
بر من آرامشي حكم مي راند
كه در آسمان نيست
آنجا كه ابر ها
از هم مي گريزند
و فرمانروايشان
باد است
بازگشت
از كدامين راه
باز مي آيي
از كدامين راه توفان
كه اينچنين تاريك
به من مي رسد
باز مي گردد
در كدامين راه باران
كه با همه سرديش
بر من مي بارد
باز مي ايستد
از كدامين راه
كدامين راه
باز مي آيي
باز مي آيي
از كدامين راه توفان
كه اينچنين تاريك
به من مي رسد
باز مي گردد
در كدامين راه باران
كه با همه سرديش
بر من مي بارد
باز مي ايستد
از كدامين راه
كدامين راه
باز مي آيي
Saturday, December 24, 2005
نوا
كوله بارم را
بار ديگر بر دوش
مي كشم خاموش
در فراق ياران
همه دلداران
بار ديگر امشب
به نواي باران
مي سپارم گوش
بار ديگر اين آه
بار ديگر آن اشك
در دل تنهايم
مي نهد سر
به خروش
بار ديگر بر دوش
مي كشم خاموش
در فراق ياران
همه دلداران
بار ديگر امشب
به نواي باران
مي سپارم گوش
بار ديگر اين آه
بار ديگر آن اشك
در دل تنهايم
مي نهد سر
به خروش
Thursday, December 22, 2005
ترانه
من تنهايي را
نغمه اي تازه ساز خواهم كرد
در گلوي تمام پرندگان
تا پروازكنان
آسمان ها را
بر من فرا خوانند
من تنهايي را
ترانه اي تازه آواز خواهم كرد
بر زبان تمام كودكان
تا سرود خوانان
شادي ها را
به من باز گردانند
من تنهايي را
فصلي تازه آغاز خواهم كرد
در دفتر تمام ساليان
تا شتابان
روز ها را
از من باز ستانند
من تنهايي را
ترانه اي تازه
آواز خواهم كرد
نغمه اي تازه ساز خواهم كرد
در گلوي تمام پرندگان
تا پروازكنان
آسمان ها را
بر من فرا خوانند
من تنهايي را
ترانه اي تازه آواز خواهم كرد
بر زبان تمام كودكان
تا سرود خوانان
شادي ها را
به من باز گردانند
من تنهايي را
فصلي تازه آغاز خواهم كرد
در دفتر تمام ساليان
تا شتابان
روز ها را
از من باز ستانند
من تنهايي را
ترانه اي تازه
آواز خواهم كرد
Sunday, December 18, 2005
عبور
بي چراغي اگر مي آيي
در دستانت ستاره اي
پنهان كن
تا من بگويم
در كدامين دست
پنهان است
تنها به شرطي كه
ستاره از آن
بازنده باشد
اگر اين بازي را
پاياني بود
اگر اين عبور
ميسر مي شد
مي آيي اگر
بي چراغي
پنهان كن ستاره اي
در دستانت
ستاره اي دور
براي عبور
از سياهي ها
در دستانت ستاره اي
پنهان كن
تا من بگويم
در كدامين دست
پنهان است
تنها به شرطي كه
ستاره از آن
بازنده باشد
اگر اين بازي را
پاياني بود
اگر اين عبور
ميسر مي شد
مي آيي اگر
بي چراغي
پنهان كن ستاره اي
در دستانت
ستاره اي دور
براي عبور
از سياهي ها
Wednesday, December 14, 2005
نام
به جهاني
فرا مي خواني ام
بي آنكه واژه اي
از دهانت فرو چكد
بي آنكه هرگز
در من كلامي را برانگيزي
كه تو را با نامي
به بزرگي عشق
و بلنداي بودن
بر خوانده است
از آن تو است
اين نام
كه بر زبانم نشسته است
نامي كه اكنون
به شعري سروده ام
فرا مي خواني ام
بي آنكه واژه اي
از دهانت فرو چكد
بي آنكه هرگز
در من كلامي را برانگيزي
كه تو را با نامي
به بزرگي عشق
و بلنداي بودن
بر خوانده است
از آن تو است
اين نام
كه بر زبانم نشسته است
نامي كه اكنون
به شعري سروده ام
Friday, December 09, 2005
پرسش
در عبور از پس درهاي منتظر
چه سكوتي نهفته است
و در خلوت لحظه ها
قلبي كه از ايثار تهي مانده
روزني نيست در شب
مگر پرواز انديشه اي
در فراز
يا بر نشيب
از نوازش رويا ها
و هجوم حقيقت
چه بر جاي خواهد ماند
و صبح
خبر در فضاي اتاق جريان داشت
تكرار حوادث با اندك تفاوتي
آمدن
يا رفتن
دوباره شب
هواي خانه
و ابرهاي سكوت
وبراستي هيچكس نخواهد دانست
به كجا رفته است
و چه هنگام باز خواهد گشت
مگر شنيدن صدايي
فرياد
يا نجوا
هنوز هم تبلور نياز
وهنوز
پرهيز يك پاسخ
چه سكوتي نهفته است
و در خلوت لحظه ها
قلبي كه از ايثار تهي مانده
روزني نيست در شب
مگر پرواز انديشه اي
در فراز
يا بر نشيب
از نوازش رويا ها
و هجوم حقيقت
چه بر جاي خواهد ماند
و صبح
خبر در فضاي اتاق جريان داشت
تكرار حوادث با اندك تفاوتي
آمدن
يا رفتن
دوباره شب
هواي خانه
و ابرهاي سكوت
وبراستي هيچكس نخواهد دانست
به كجا رفته است
و چه هنگام باز خواهد گشت
مگر شنيدن صدايي
فرياد
يا نجوا
هنوز هم تبلور نياز
وهنوز
پرهيز يك پاسخ
Sunday, December 04, 2005
تپش
در جنون عاطفه اي وحشي
و جدا از هر بند
بي رحمانه عشق را
به بند كشيده بود
بي آنكه خود بداند
يا بتواند كه دريابد
ناباورانه در تاريكي
قلبش تپيده بود
ناگه عبور زنبور كوچكي
از سايبان انديشه اش
بر او به آفتاب
دريچه تازه اي گشود
آنگه براي عشق
در مرز دانستن و دريافتن
شعر بزرگي سرود
شعري بزرگ
و رها از هر بند
و جدا از هر بند
بي رحمانه عشق را
به بند كشيده بود
بي آنكه خود بداند
يا بتواند كه دريابد
ناباورانه در تاريكي
قلبش تپيده بود
ناگه عبور زنبور كوچكي
از سايبان انديشه اش
بر او به آفتاب
دريچه تازه اي گشود
آنگه براي عشق
در مرز دانستن و دريافتن
شعر بزرگي سرود
شعري بزرگ
و رها از هر بند
Thursday, December 01, 2005
تلاش
من افتاده ام
پرتاب گشته ام
از جايي
به جايي
نمي دانم كي
نمي دانم كجا
مي دانم كه افتاده ام
بر زمين
و اكنون
تنها
به اين مي انديشم
كه دستانم را
بر خاك نهم
و به آرامي
برخيزم
همين
پرتاب گشته ام
از جايي
به جايي
نمي دانم كي
نمي دانم كجا
مي دانم كه افتاده ام
بر زمين
و اكنون
تنها
به اين مي انديشم
كه دستانم را
بر خاك نهم
و به آرامي
برخيزم
همين
Saturday, November 26, 2005
پناه
اگر باد برگ را
پناهي باشد
در پناه تو اي بي پناه
من به برگي در باد مي مانم
اگر آب سنگ را
اميدي باشد
به اميد تو اي نا اميد
من به سنگي در آب مي مانم
پناهي باشد
در پناه تو اي بي پناه
من به برگي در باد مي مانم
اگر آب سنگ را
اميدي باشد
به اميد تو اي نا اميد
من به سنگي در آب مي مانم
Thursday, November 24, 2005
نگاه
درخشش چشمان تو پيوسته در يادم
بر عمق دلتنگي ام مي فزوند
از آن رو كه نگاه تو را نگاه من نه
كه قلبم پذيراست
از آن رو كه سينه ام را
بر تپش هاي پنهان حسرت
فضاي كافي نيست
آري
سرسپردن به فراموشي گناه من نه
كه نياز من است
از آن رو كه لحظه هايم را
از غم پاك و نجيبانه عشق ات
رهايي نيست
بر عمق دلتنگي ام مي فزوند
از آن رو كه نگاه تو را نگاه من نه
كه قلبم پذيراست
از آن رو كه سينه ام را
بر تپش هاي پنهان حسرت
فضاي كافي نيست
آري
سرسپردن به فراموشي گناه من نه
كه نياز من است
از آن رو كه لحظه هايم را
از غم پاك و نجيبانه عشق ات
رهايي نيست
Wednesday, November 23, 2005
پنجره
من باز مي شوم
به روي تو
وپيش روي تو
پيش مي روم
تا تو
با تو انگار
آغاز مي شوم
تو مثل ترانه اي
و من تو را
به نامت كه مي خوانم
آواز مي شوم
تو دانه اي
تو را پرندگان
بوسه مي زنند
براي زندگي
و من تو را
به نام عشق
بر مي چينم
من با تو
پرواز مي شوم
تو مثل قصه اي
پري از خيال
نگاهم كه مي كني
من در نگاه تو
راز مي شوم
تو مثل غنچه اي
تردي و تازه اي
به گل كه مي رسي
ناز مي شوي
و من به بوي تو
به شوق ديدنت
و پيش روي تو
باز مي شوم
به روي تو
وپيش روي تو
پيش مي روم
تا تو
با تو انگار
آغاز مي شوم
تو مثل ترانه اي
و من تو را
به نامت كه مي خوانم
آواز مي شوم
تو دانه اي
تو را پرندگان
بوسه مي زنند
براي زندگي
و من تو را
به نام عشق
بر مي چينم
من با تو
پرواز مي شوم
تو مثل قصه اي
پري از خيال
نگاهم كه مي كني
من در نگاه تو
راز مي شوم
تو مثل غنچه اي
تردي و تازه اي
به گل كه مي رسي
ناز مي شوي
و من به بوي تو
به شوق ديدنت
و پيش روي تو
باز مي شوم
Tuesday, November 22, 2005
هراس
هواپيمايي ناگاه
بغض دلگير صدايش را
بر فراز سرم شكست
بر وهم تيره آسمان
خيره مي شوم
بي تاب
هيچ ردي نيست
لحظه اي در گذشت
و حس پرواز دگرگون شد
همانگونه كه اكنون درد
با دگرگونه معياري
سنجيده مي شود
اينك درنگ كن
در بهت چشمانش
بر سقوط هسته هراس
از سقف شكسته آسمان
و درنگ كن
بر لرزش ريشه هاي سرد
كه از جدار هاي جسم و روح
به درون مي خزند
بي شكيب
بغض دلگير صدايش را
بر فراز سرم شكست
بر وهم تيره آسمان
خيره مي شوم
بي تاب
هيچ ردي نيست
لحظه اي در گذشت
و حس پرواز دگرگون شد
همانگونه كه اكنون درد
با دگرگونه معياري
سنجيده مي شود
اينك درنگ كن
در بهت چشمانش
بر سقوط هسته هراس
از سقف شكسته آسمان
و درنگ كن
بر لرزش ريشه هاي سرد
كه از جدار هاي جسم و روح
به درون مي خزند
بي شكيب
Thursday, November 17, 2005
تبار
به تبار انسان رسيدم
و سهم ام از آزادي
انكار ناپذير بود
كه براي آزادي
به جستجو نبودم
همواره با من بود
و هم اينگونه
من
به تبار انسان رسيدم
و سهم ام از آزادي
انكار ناپذير بود
كه براي آزادي
به جستجو نبودم
همواره با من بود
و هم اينگونه
من
به تبار انسان رسيدم
Monday, November 14, 2005
نجوا
چقدر خسته ام
خسته از خويش ام
خسته از تكرار تنهايي
خسته از تو
خسته از ما
خسته از اين بي تمنايي
خسته از بازي بي پايان
خسته از اين ديگري بودن
خسته از آتش گرفتن
سوختن
خسته از خاكستري بودن
خسته تو
خسته من
خسته خسته
با تو هستم
بي تو هستم
با تو مي مانم
بي تو مي مانم
با تو و بي تو
من نمي دانم
اما
مي مانم
خسته از خويش ام
خسته از تكرار تنهايي
خسته از تو
خسته از ما
خسته از اين بي تمنايي
خسته از بازي بي پايان
خسته از اين ديگري بودن
خسته از آتش گرفتن
سوختن
خسته از خاكستري بودن
خسته تو
خسته من
خسته خسته
با تو هستم
بي تو هستم
با تو مي مانم
بي تو مي مانم
با تو و بي تو
من نمي دانم
اما
مي مانم
مرگ
بر درياي من
كه هميشه توفاني ست
تا دلتاي تو
كه آرام است و بي تموج
تنها آسمان
گواه مي تواند بود
تنها آسمان مي تواند گفت
چگونه ماهيان آبهاي من
شن هاي ساحل تو را
در خواب هايشان ديده اند
تا مرگ شان را
به گرمي پذيرا شود
و نوزادان شان
به دوزيستاني مبدل شوند
كه دريا را
همانگونه مي خواهند
كه ساحل را
از درياي من
تا دلتاي تو
فاصله يك زندگي ست
تا يك مرگ
كه هميشه توفاني ست
تا دلتاي تو
كه آرام است و بي تموج
تنها آسمان
گواه مي تواند بود
تنها آسمان مي تواند گفت
چگونه ماهيان آبهاي من
شن هاي ساحل تو را
در خواب هايشان ديده اند
تا مرگ شان را
به گرمي پذيرا شود
و نوزادان شان
به دوزيستاني مبدل شوند
كه دريا را
همانگونه مي خواهند
كه ساحل را
از درياي من
تا دلتاي تو
فاصله يك زندگي ست
تا يك مرگ
Saturday, November 12, 2005
گذرگاه
چه تمناي بزرگي
به رهايي
و چه شوق بي قراري
به پروازي شبانه
در حريم يك گذرگاه
سايه هايي به هياهو
چه سرابي،چه سرابي
در شتاب يك تبسم
التهابي در تكاپو
چه سكوت نا اميدي
و چه وهمي
چه تمناي بزرگي
و چه شور بي نصيبي
به رهايي
و چه شوق بي قراري
به پروازي شبانه
در حريم يك گذرگاه
سايه هايي به هياهو
چه سرابي،چه سرابي
در شتاب يك تبسم
التهابي در تكاپو
چه سكوت نا اميدي
و چه وهمي
چه تمناي بزرگي
و چه شور بي نصيبي
Thursday, November 10, 2005
سرگذشت
صداي تصادم ناهنجار آهن ها را مي شنوم
صداي برخورد سنگين آن سطوح سرد را
و اين صدا
هميشه از اوان كودكي
به همراه من بوده است
و پژواك بيگانه غم انگيزش
هنوز هم لحظه هاي مرا
با گذشته هايم پيوند مي زند
آه،چه فاجعه ايست
اين معراج
من فرزند عصر پولادم
ولي قلب من پولادين نيست
بازوان من حتي
تحمل بار شقاوت را ندارند
جسم من مي شكند
و هرگز من
تجسم پهلواني هاي مردان قديم نبوده ام
و هرگز هم
قهرمان قصه هاي زيبا نخواهم بود
سرگذشت من اين است
صداي برخورد سنگين آن سطوح سرد را
و اين صدا
هميشه از اوان كودكي
به همراه من بوده است
و پژواك بيگانه غم انگيزش
هنوز هم لحظه هاي مرا
با گذشته هايم پيوند مي زند
آه،چه فاجعه ايست
اين معراج
من فرزند عصر پولادم
ولي قلب من پولادين نيست
بازوان من حتي
تحمل بار شقاوت را ندارند
جسم من مي شكند
و هرگز من
تجسم پهلواني هاي مردان قديم نبوده ام
و هرگز هم
قهرمان قصه هاي زيبا نخواهم بود
سرگذشت من اين است
Wednesday, November 09, 2005
ما
دستم را بگير
بيا از كوچه هاي ترديد و وحشت
عبور كنيم
كمكم كن
تا اين سايه هاي پليد را
از پيش پاي خود
دور كنيم
ما مي توانيم
ما مي توانيم
صدايم كن
صدايم باش
نفسم مي گيرد
هوايم باش
بيا با هم بدويم
بدويم تا هم
بيا به هم بگوييم
دوستت دارم
و از هم بخواهيم
دوستم بدار
مگر چه مي شود
چرا نمي شود
خوب هم مي شود
ما مي توانيم
اگر بخواهيم
من و تو
ما
بيا از كوچه هاي ترديد و وحشت
عبور كنيم
كمكم كن
تا اين سايه هاي پليد را
از پيش پاي خود
دور كنيم
ما مي توانيم
ما مي توانيم
صدايم كن
صدايم باش
نفسم مي گيرد
هوايم باش
بيا با هم بدويم
بدويم تا هم
بيا به هم بگوييم
دوستت دارم
و از هم بخواهيم
دوستم بدار
مگر چه مي شود
چرا نمي شود
خوب هم مي شود
ما مي توانيم
اگر بخواهيم
من و تو
ما
Monday, November 07, 2005
تلاقي
ولوله بي بند و بار
ضيافت عروسكان شكسته را
به سخره گرفته است
بردگان سراسيمه ظلمت
در عطش شرارت و شادي
بيهوده پاي مي كوبند
دريغ از شب
كه در غبار مسموم تباهي
به آخر مي رسد
بي آنكه حضور خود را
در تلاقي نگاه و آيينه
معنايي جاودانه ببخشد
دريغ از روز
كه خاموشي شعور آدمي را
به شهادت مي آيد
با تلخ بوسه اي به وداع
از لب گيج شب
ضيافت عروسكان شكسته را
به سخره گرفته است
بردگان سراسيمه ظلمت
در عطش شرارت و شادي
بيهوده پاي مي كوبند
دريغ از شب
كه در غبار مسموم تباهي
به آخر مي رسد
بي آنكه حضور خود را
در تلاقي نگاه و آيينه
معنايي جاودانه ببخشد
دريغ از روز
كه خاموشي شعور آدمي را
به شهادت مي آيد
با تلخ بوسه اي به وداع
از لب گيج شب
رويا
با من بيا
تو را
بر گياه-برگ آرزويم مي نشانم
و با خود
تا ديار ابرهاي پنبه وار
مي رويانم
آنجا
تو
بر تكه ابري
سوار مي شوي
و تابناك
به سرزمين ات
باز مي گردي
تو را
بر گياه-برگ آرزويم مي نشانم
و با خود
تا ديار ابرهاي پنبه وار
مي رويانم
آنجا
تو
بر تكه ابري
سوار مي شوي
و تابناك
به سرزمين ات
باز مي گردي
Friday, November 04, 2005
سوگ
دست از چه فرو شستي
رخت از چه بر بستي
از پاي نشستي و ندانستي
اين فرجام تو نبود
از راه كه آمدي
بر زبانت كلام
تنها عشق بود
از خواب آمدي
و چنين پنداشتي
كه كابوس ها
رهايت كرده اند
عشق بود
تنها كلام تو
به هنگام بيداري
آه اي بزرگ
مثل آن بود كه
خوابت پايان نداشت
و كابوس ها
به اشكال ديگر
تو را در ربودند
به هنگام بيداري
باز هم با تو بودند
آه اي بزرگ
اين فرجام تو نبود
سوگ چند ساله را
ما تكرار مي كنيم
هر چند كه خسته ايم و مي دانيم
اين پايان راه نيست
دست از چه فرو مي شوييم
روي از چه بر مي گيريم
اكنون و دوباره
به پاي بايد خاست
و مي دانيم
رخت از چه بر بستي
از پاي نشستي و ندانستي
اين فرجام تو نبود
از راه كه آمدي
بر زبانت كلام
تنها عشق بود
از خواب آمدي
و چنين پنداشتي
كه كابوس ها
رهايت كرده اند
عشق بود
تنها كلام تو
به هنگام بيداري
آه اي بزرگ
مثل آن بود كه
خوابت پايان نداشت
و كابوس ها
به اشكال ديگر
تو را در ربودند
به هنگام بيداري
باز هم با تو بودند
آه اي بزرگ
اين فرجام تو نبود
سوگ چند ساله را
ما تكرار مي كنيم
هر چند كه خسته ايم و مي دانيم
اين پايان راه نيست
دست از چه فرو مي شوييم
روي از چه بر مي گيريم
اكنون و دوباره
به پاي بايد خاست
و مي دانيم
Wednesday, November 02, 2005
تنهايي
تا بشكفد شب
تا بدمد ماه
تا ستاره ها شوري به پا كنند
و سراسيمه شود نسيم
بگذار به خلوت خود بياويزم
بگذار برخيزم و
شكوفه تنهايي را ببويم
تا بدمد ماه
تا ستاره ها شوري به پا كنند
و سراسيمه شود نسيم
بگذار به خلوت خود بياويزم
بگذار برخيزم و
شكوفه تنهايي را ببويم
تطاول
شب
دير هنگام است
چراغ را خاموش كن
من از تطاول نگاه ها مي ترسم
باد مي آيد
باد ديوانه
با سپاهيان بي شمارش
از سمت دريا
به جانب ما مي آيد
و صداي پچ پچ صيادان در آب
به گوش ماهي ها نمي رسد
دير هنگام است
شب
و اينجا جاي امني نيست
بيا برويم،بيا
پيش از رسيدن باد
بايد رفت
دير هنگام است
چراغ را خاموش كن
من از تطاول نگاه ها مي ترسم
باد مي آيد
باد ديوانه
با سپاهيان بي شمارش
از سمت دريا
به جانب ما مي آيد
و صداي پچ پچ صيادان در آب
به گوش ماهي ها نمي رسد
دير هنگام است
شب
و اينجا جاي امني نيست
بيا برويم،بيا
پيش از رسيدن باد
بايد رفت
Monday, October 31, 2005
تلخ
همیشه شکستن
شکستن و فرو ریختن
و به اندک توانی
دوباره برخاستن
باز هم خواستن
اینجا که من هستم
این است تجربه
تجربه تلخ تکرار
آه،می خواهم اکنون
بگویم که بیزارم
بیزارم که می بینم
در کلام شمایان
ندای رسیدن نیست
رسیدن به یکدیگر
رسیدن به هم
همه
هرچیز
من رسیدن را
کامل ترین اتفاق می دانم
اما فرار،فرار،فرار
اینجا که من هستم
تنها فرار
به عنوان بهترین راه حل
انتخاب گشته است
فرار از یکدیگر
فرار از هم
همه
هرچیز
من فرار را
تلخ ترین حادثه می شناسم
و اینجا که من هستم
این است تجربه
تجربه تلخ تکرار
شکستن و فرو ریختن
و به اندک توانی
دوباره برخاستن
باز هم خواستن
اینجا که من هستم
این است تجربه
تجربه تلخ تکرار
آه،می خواهم اکنون
بگویم که بیزارم
بیزارم که می بینم
در کلام شمایان
ندای رسیدن نیست
رسیدن به یکدیگر
رسیدن به هم
همه
هرچیز
من رسیدن را
کامل ترین اتفاق می دانم
اما فرار،فرار،فرار
اینجا که من هستم
تنها فرار
به عنوان بهترین راه حل
انتخاب گشته است
فرار از یکدیگر
فرار از هم
همه
هرچیز
من فرار را
تلخ ترین حادثه می شناسم
و اینجا که من هستم
این است تجربه
تجربه تلخ تکرار
Saturday, October 29, 2005
تهمت
حرف هايم را دروغ خواندي
وعده هايم را فريب
گفتي كه قلبم
گلي كاغذي ست
كه زود پرپر مي شود
باشد
آن حرف ها را پس مي گيرم
و به وعده ها عمل نمي كنم
اما به ياد داشته باش
گل كاغذي پرپر نمي شود
پاره مي شود
وعده هايم را فريب
گفتي كه قلبم
گلي كاغذي ست
كه زود پرپر مي شود
باشد
آن حرف ها را پس مي گيرم
و به وعده ها عمل نمي كنم
اما به ياد داشته باش
گل كاغذي پرپر نمي شود
پاره مي شود
Thursday, October 27, 2005
سقوط
نه مي خواهند،نه مي دانند
آري
نمي خواهند بدانند
كه تنها
حجم عادات دروغين شان
حفره هاي خالي روح شان را
انباشته است
و هميشه از خود
به جز سايه اي
هيچ بر جاي نمي گذارند
بر كدامين سكو ايستاده اند
كدامين سكو
كه اين چنين از تجلي
دور است
زير پاي شان خالي ست
چون روح شان خالي ست
و نمي خواهند بدانند
سقوطي سهمناك
در انتظارشان است
سقوطي سنگين
به اعماق آب
در خواب بوده اند
و خواب دره هاي بطلان را
ديده اند
اما حقيقت چيز ديگري ست
به دريايي تاريك و ژرف مي ماند
خواب زده گان بطلان را
و براستي
غريقان بي دست و پاي اين دريا
چه خواهند كرد
آنگاه كه از خواب دره ها
بيدار مي شوند
و مانند مرگ
خود را
تنها و بي نفس مي يابند
نه،نمي خواهند بدانند
نمي خواهند
آري
نمي خواهند بدانند
كه تنها
حجم عادات دروغين شان
حفره هاي خالي روح شان را
انباشته است
و هميشه از خود
به جز سايه اي
هيچ بر جاي نمي گذارند
بر كدامين سكو ايستاده اند
كدامين سكو
كه اين چنين از تجلي
دور است
زير پاي شان خالي ست
چون روح شان خالي ست
و نمي خواهند بدانند
سقوطي سهمناك
در انتظارشان است
سقوطي سنگين
به اعماق آب
در خواب بوده اند
و خواب دره هاي بطلان را
ديده اند
اما حقيقت چيز ديگري ست
به دريايي تاريك و ژرف مي ماند
خواب زده گان بطلان را
و براستي
غريقان بي دست و پاي اين دريا
چه خواهند كرد
آنگاه كه از خواب دره ها
بيدار مي شوند
و مانند مرگ
خود را
تنها و بي نفس مي يابند
نه،نمي خواهند بدانند
نمي خواهند
Tuesday, October 25, 2005
Subscribe to:
Posts (Atom)