بامداد

با چشم های بسته نگاه می کنیم با گوش های گرفته می شنویم و بی صدا فریاد می زنیم آرزوی ما دیدن است رویایمان شنیدن و امیدمان گفتن

از من شاخه ای شکست از تو برگی فرو افتاد از ما اما توفانی به پا نشد