بی پناه
سردابه سکوت
آوازم را گرفت
به گرمی تن ات پناه آوردم
آنجا که صدا ها در هم می پیچید
و تنها نسیمی
تنهایی را
تکرار می کرد
آوازم را گرفت
به گرمی تن ات پناه آوردم
آنجا که صدا ها در هم می پیچید
و تنها نسیمی
تنهایی را
تکرار می کرد
فریاد سکوت
خوب من! خوب من هم می ترسم بار ها و بار ها ترسیده ام از ساده ترین و پیش پا افتاده ترین و از سخت ترین و ستمگر ترین چیز ها همچون هیولا ها ترسیده ام باری حتی ترس هایم را از تو دریغ نکردم ****** خوب من! باور کن که من اگر که فریاد نمی کشم نه از گرفتگی گلو و نه از کوفتگی عضلاتم در رنجم من سکوت میکنم چرا که فریاد نه زاییده عصیان که فرزند نا خلف سکوت است
Comments