بامداد

می توانم بخندم اما چشم من تحمل حسادت اشک هایم را ندارد

من تنها برایت آوازی خواندم و گذشتم این تنها کاری بود که از دستم بر می آمد شل سیلور استاین به نقل از مریم باز می گردم مثل قاصدی بی جوابی بی سوالی می رانی ام بی هیچ کلامی می گذرم با آوازی در گلو خفته نه سازی در کار نه نقطه آغازی میان ما ما در میان ما ترانه ها می خوانی ام به نگاهی باز می گردم به کرانه ها بی امید پروازی در برم رازی

و سکوت به هزار زبان در سخن است احمد شاملو برای سخن گفتن واژه ها کم اند کم اما برای سکوت سخن ها بسیار فاصله میان ما تنها رویای به هم رسیدن است

با چشم های بسته نگاه می کنیم با گوش های گرفته می شنویم و بی صدا فریاد می زنیم آرزوی ما دیدن است رویایمان شنیدن و امیدمان گفتن

از من شاخه ای شکست از تو برگی فرو افتاد از ما اما توفانی به پا نشد

تو را چه آسان می شکنند آنان که آسان می شکنند

نمی دانم چرا هیچ وقت هیچ کس هیچ جا بر روی هیچ دیواری ننوشت مرگ بر دیوار آخر چرا همه اش از دیوار مرگ دیگران را می خواهند

دوستت دارم چون دوست داشتنی هستی آیا این دلیل کافی نیست

ما تنها با هم است که می مانیم بی هم ما هرگز نمی توانیم

افق اندیشه های رویایی ام همیشه با آفتاب بهار تو طلوع می کند تمامی راه ها چه سهل و چه دشوار به ابتدای تو منتهی می شود برای من تو اولین ی و آخرین چه شب باشی و چه روز چه گذشته،چه امروز من می ستایم ات و دوست ات می دارم و می دانم که می مانی نه به شرمساری که با غرور برای آینده سرود آزادی آبادی و عشق می خوانی وطن ام

تنهایی غباری ست بر اندیشه ام حضور ات نسیمی که خاطره بهار را تکرار می کند

در گذشته باد نمی آید ...... سهراب سپهری نمی گذرم عبور می کنم من از گذشته گذشته ام از این روست که احساس غرور می کنم